W 1241 r. po przegranej bitwie legnickiej Tatarzy cofając się napadają na Chojnik. Zamku broni rycerz Baltazar Szafranek wraz z drużyną oraz szukającą schronienia miejscową ludnością. Wydawało się, że drewniane umocnienia szybko ulegną chmarze oblegających, jednak pod gradem kamieni, smoły i wrzątku, jakimi raczyli obrońcy napastników, Tatarzy zostawiając pod murami stosy poległych zrezygnowali z oblężenia. Padłych żołnierzy wroga zrzucano z południowej ściany urwiska w przepaść, którą Szafranek uznał za najdogodniejsze miejsce dla pochówku niewiernych, zwąc ją piekielną. Podobno jeszcze przez wiele wieków dochodziły z doliny odgłosy bitwy, jęki rannych oraz rżenie i kwik ginących koni. W późniejszych latach znajdowano tam liczne podkowy tatarskich kucyków. Nazwa Piekielna. Dolina utrzymała się do dnia dzisiejszego.

Źródło: Czajka J., „Zamek Chojnik”, Zarząd Oddziału PTTK w Jeleniej Górze, 1990.