Ścieżka przyrodnicza na górę Chojnik rozpoczyna się wprawdzie w momencie przekroczenia bramy Karkonoskiego Parku Narodowego, jednak można przyjąć, że szlak rozpoczyna się wraz z pozostałymi nieopodal Kościoła w Sobieszowie. Ścieżka przyrodnicza składa się z dziesięciu przystanków, dzięki którym można podziwiać cechy Parku Narodowego. Zaraz za bramą KPN w okolicach budynku muzeum znajduje się pierwszy przystanek ścieżki przyrodniczej, a mianowicie szkółka leśna, w której rosną głównie świerk i modrzew. Kolejny przystanek znajduje się na rozdrożu szlaków czarnego i czerwonego, można tu zaobserwować ciekawe zestawienie drzewostanu PN oraz przy odrobinie cierpliwości nawet kilka gatunków ptaków jednocześnie np. Sikory: bogatkę, sosnówkę, czubatkę, modraszkę, ubogą oraz czarnogłówkę. Aby dotrzeć do przystanku numer trzy należy pokierować się wzdłuż szlaku czarnego, gdzie można zaobserwować skład drzewostanu, głównie buk i świerk, z czego naturalnym elementem lasu na wysokości 450m n.p.m. jest jedynie buczyna, a las świerkowy jest zasadzony przez człowieka z powodu wyniszczania spowodowanego przekształcaniem lasu w tereny uprawne i budowlane. Dalsza ingerencja w struktury lasu bukowego mogła doprowadzić do wyniszczenia tej populacji na terenach Karkonoszy. Ścieżka prowadzi dalej wzdłuż szlaku czarnego, aż do przystanku numer cztery, są to Zbójeckie Skały zbudowane z granitu, którego wiek przekracza 300mln lat. Przystanek numer pięć znajduje się nieopodal, jest to miejsce dotyczące muflonów. Jest to obcy gatunek owcy górskiej sprowadzony na tereny Sudetów około 100 lat temu w celu hodowli. Choć muflony pochodzą z obszarów górskich półwyspu Apenińskiego doskonale zaaklimatyzowały się na tych terenach, obecnie żyje na wolności około 60 sztuk, które jednak w zimie wymagają dokarmiania. Kolejny przystanek o numerze sześć znajduje się nieopodal i dotyczy ponownie lasu bukowego, który powinien być na obszarze pasma regla dolnego dominującym gatunkiem, a wskutek wyrębów zajmuje jedynie kilka procent drzewostanu. Siódmy przystanek znajduje się przy granitowym wytworze skalnym nazwanym „Skalnym Grzybem”. Jest to typowy przykład skały mającej ponad 300mln lat, której erozja otoczenia nadaje wciąż nowy kształt. Noga skalnego wytworu, na której spoczywa „kapelusz grzyba” na skutek działania czynników atmosferycznych w dalekiej przyszłości stanie się tak cienka, że nie utrzyma dźwiganego ciężaru i cały monumentalny wytwór skalny runie na ziemię. W okolicy można zaobserwować, aż pięć różnych gatunków dzięciołów: dzięcioła dużego, dzięciołka, dzięcioła czarnego, zielonego i zielonosiwego. Kolejny przystanek o numerze osiem jest poświęcony dwóm specyficznym gatunkom ptaków, wyposażonym przez naturę odpowiednimi dla spożywanego pokarmu dziobami, a mianowicie gatunkom takim jak pełzacz i kowalik. Przystanek numer dziewięć poświęcony został zestawieniu lasu bukowego z borem sosnowym. Gdy się rozejrzymy widać, że lasy bukowe porastają żyzną glebę, a bory sosnowe dominują miejsca o podłożu skalnym pokryte cienką warstwą gleby. Ostatni dziesiąty przystanek, który znajduje się tuż pod murami Zamku Chojnik poświęcony jest nieświadomemu wpływowi człowieka na zmianę szaty roślinnej poprzez nagromadzenie azotu w glebie na skutek dużej aktywności na danym terenie. Największy wpływ wywiera składowanie rożnego rodzaju odpadów organicznych i nieorganicznych. Miejsce naturalnych gatunków zajmują obce gatunki synantropijne, takie jak traktowane zazwyczaj przez człowieka jako chwasty: pokrzywa, babka zwyczajna, czy łopian. Ciekawostką jest to, że wież Zamku Chojnik idealnie nadaje się na punkt obserwacyjny ptaków drapieżnych na przykład myszołowa, czy pustułki.